De afgelopen 9 dagen waren wij, Casper, Jens en Luuc, in Oekraïne. De eerste dagen lag de focus op het voorbereiden van de reis die in de herfst gemaakt gaat worden door 40 jongeren en ouderen uit Hattem en omgeving. Na dit voorbereidende werk is Luuc weer afgereisd naar Nederland. Jens en Casper zijn verder het land ingegaan om vrienden te bezoeken en te helpen met een goederentransport.
Vandaag bezochten we, op onze weg terug naar Nederland, het concentratiekamp Auschwitz. Het was een
indrukwekkende dag, zeker na alles wat we de laatste dagen hebben gezien en gehoord. Na de rondleiding kochten we een dichtbundel waar gedichten in staan die zijn geschreven in het vernietigingskamp. We beginnen deze blog graag met een van de teksten die diepe indruk op ons maakt.
The sun ascends higher in the azure sky,
A streak of pink, its hue so nigh.
Oh God, we’ve beseeched you for so long, and strong.
Is it true, won’t it be much long?
(Krystyna Zywulska, Auschwitz ll-Birkenau)
De zon schijnt hoger in een hemelsblauwe lucht
Een roze getinte streep is heel dichtbij
Oh God, we smeken u al zo lang
Klopt het, is het bijna voorbij?
Later in de blog zullen we het verhaal achter deze foto delen. Maar eerst willen we kort wat vertellen over de projecten die we de afgelopen week bezochten, ter voorbereidingen op de ‘Alles Over Hoop’ reis in oktober.
Het is u vast niet ontgaan; in de herfstvakantie organiseert Stichting Oekraïne Projecten een reis naar West-Oekraïne. We zijn enorm dankbaar dat meer dan 40 mensen zich voor deze reis hebben aangemeld en voor alle betrokkenheid die er in Nederland is rond het land Oekraïne. En we kunnen u zeggen dat de mensen die we ontmoeten de steun ook echt ervaren, en u daar steeds weer voor willen bedanken.
Basisschool in Berehove
In April bezochten we een basisschool in het stadje Berehove. Geraakt door de armoede, maar bovenal de fijne sfeer in deze school, keerden we terug in Nederland. We waren net een week thuis, toen we werden gebeld door de basisschool ‘De Rank’ uit Wezep. Ze waren aan het verhuizen en boden ons een heel aantal speeltoestellen aan. Op dat moment wisten we; we moeten met een groep naar Oekraïne om de speeltoestellen te plaatsen bij de school in Berehove. Het blijft bijzonder om te ervaren hoe dingen steeds weer samen komen.
Een aantal weken geleden zijn, samen met een aantal van de deelnemers van de reis, de speeltoestellen uit de grond gehaald.
Tijdens de voorbereidingsreis hebben we het voorbereidende werk besproken met de schooldirectie en een predikant. Ze gaan alles voorbereiden zodat straks de speeltoestellen ontvangen kunnen worden en het terrein geschikt gemaakt wordt voor deze toestellen.
Naast het plaatsen van de speeltoestellen willen we graag een lokaal opknappen. In dit lokaal wordt muziek en Bijbelles gegeven en kunnen de kinderen die met vieze kleren naar school komen een nieuwe set ophalen. We zullen het lokaal van een nieuwe vloer, verf en meubels voorzien.
Hulp aan een vluchtelingengezin
We reizen met een behoorlijk grote groep naar Oekraïne aankomende herfst. Samen met Kovacs Sandor uit Szernye hebben we dan ook gekeken naar wat extra werk voor deze reis.
Zo bezochten we Janah. Zij woont samen met haar 3 kinderen in een verschrikkelijk armoedig huis in Harangláb. Ze vluchtte drie jaar geleden weg uit een door de Russen bezet gebied. Janah is zwaar getraumatiseerd, voornamelijk omdat ze door Russische soldaten ruw is verkracht. Haar man woont nog steeds in het oosten van het land en kan niet bij het gezin zijn. Het “huis” waarin ze wonen heeft grondig onderhoud nodig: buiten en binnen. Janah is volledig afhankelijk van hulp uit haar omgeving. Vluchtelingen in Oekraïne krijgen geen uitkering en door haar trauma is ze niet in staat te werken.
Deze zomer zal met hulp vanuit Nederland het dak worden vervangen. In oktober hopen we met de werkgroep een aantal kamers grondig op te knappen.
Vluchtelingenkerk in Muckahevo
Sinds een half jaar ondersteunt Stichting Oekraïne Projecten een vluchtelingenkerk in Muckahevo. Ook tijdens de herfstreis zullen we deze kerk, opgericht voor en door vluchtelingen, helpen. Samen met de enthousiaste kerkleiding zullen we op verschillende momenten activiteiten organiseren voor getraumatiseerde kinderen en ouderen. Deze activiteiten zullen in de kerk en bij opvanglocaties plaatsvinden. Uiteraard zullen we op zondag de kerkdienst bijwonen – en zelfs deels invullen.
Tijdens de reis in september zullen we ook voedselpakketten uitdelen bij de allerarmsten thuis en meedraaien met een kinderprogramma bij gehandicaptenopvang Nefelejcs en bij het Arendsnest.
ds. Slavik Murza uit Svaliava kwam een tijdje geleden met de vraag of we willen helpen bij de aanschaf en het uitdelen van oventjes voor vluchtelinggezinnen. Op dit moment wordt er vaak gebruikt gemaakt van 1 centrale keuken met maar 1 oven. Door de gezinnen te voorzien van een eigen oventje kunnen ze nu zelf en sneller eten maken.
Afgelopen dinsdag deelden we namens de ‘Svaliava commissie’ de oventjes uit. De oventjes waren bestemd voor de meest kwetsbare onder deze groep. Hier volgen een aantal foto’s van deze bijzondere middag:
We willen graag terugkomen op de foto van de beer, die in het begin van de blog te zien was. Afgelopen woensdagochtend arriveerden wij in het kleine stadje Shavorostivka. Dit is het stadje waar onlangs ook de schoenendozen zijn uitgedeeld.
Deze keer hadden we onze bus vol met verschillende hulpgoederen. Woensdagmiddag bezochten we samen met Roma, een van onze contactpersonen, een hele bijzondere plek in het nabijgelegen dorpje Korostyshivs, op 10 minuten rijden van het huis van hem.
Ruim 3 weken geleden vond hier een verschrikkelijke aanval plaats. Midden in de nacht is hier een complete straat gebombardeerd.
Bij de aanslag kwamen 3 kinderen van 1 familie om het leven. De ouders belanden op de intensive care – waar ze te horen kregen dat al hun kinderen er niet meer waren.
De kinderen zijn 8, 12 en 17 geworden.
Na ons bezoek aan de straat wilde Roma ons graag meenemen naar een van de grootse begraafplaatsen uit de buurt. Want, zo had hij gezegd, ‘’ik wil jullie mijn vrienden laten zien’’.
Roma heeft sinds het uitbreken van de oorlog 3 goede vrienden en 9 kennissen kwijtgeraakt.
De 3 kinderen zijn ook op deze begraafplaats begraven. Hun graf lag vol met knuffels. De een legt bommen op huizen, de ander legt knuffels op graven.
De ene dag lees je gedichten uit Auschwitz, de andere dag lees je de pijn in de ogen van de Oekraïners.
Tot slot
Tijdens het schrijven van deze blog staat er muziek aan in de auto. Het nummer ‘Let us Love’ van Needtobreathe komt voorbij:
Let us love (Like we were children)
Make us feel (Like we’re still living)
In a world I know that’s burning to the ground
Give us time (To beat the system)
Make us find (What we’ve been missing)
In a world I know that’s burning to the ground
Laten we liefhebben (alsof we kinderen zijn)
Laat ons voelen (alsof we nog leven)
In een wereld waarvan we weten dat hij afbrandt
Geef ons tijd (om het systeem te veranderen)
Laat ons vinden (wat we gemist hebben)
In een wereld waarvan we weten dat hij afbrandt
