Winsum op weg naar Pavshyno

De laatste avond voor ons vertrek richting Oekraïne is, zoals ieder jaar, een vrij chaotische. De laatste dingen moeten worden ingepakt, de bussen worden opgehaald en de groepsapp draait overuren.

Over 14 uur stappen we in de bussen, dit jaar met 21 enthousiaste deelnemers. Voor sommigen de eerste keer, voor anderen al de vijfde of zesde keer om naar Oekraïne af te reizen.

Gek, laatst vroeg iemand of het niet ging vervelen, of het niet saai begint te worden. Laat ik het zo zeggen, zonder heel kort door de bocht te zijn, maar eigenlijk niet.

Ieder jaar is het genieten vanaf het moment dat de groep weer compleet is. Het verhaal opnieuw vertellen, mensen enthousiasmeren, met nieuwe ideeën komen om geld in te zamelen voor de bouwmaterialen, het blijft iets dat ieder jaar weer pakt en bindt. Dit jaar bouwen we verder aan onze kerk en school in Pavshyno, het zigeunerdorpje aan de westkant van Oekraïne . Het vooruitzicht straks iedereen weer te zien, samen op te trekken met zowel de groep die afreist als de mensen en kinderen in het zigeunerkamp geeft nog ieder jaar een gevoel wat moeilijk over te brengen is.

Hoe het dit jaar zal gaan is zoals ieder jaar een verrassing, maar een ding is zeker, we komen ongetwijfeld met veel mooie verhalen terug.Pavshyno is ondertussen een beetje thuis geworden en als we terug zijn vertellen we u er graag weer over